VERVULLING VAN DE FEESTEN

In Leviticus 23 lezen we over de Bijbelse feesten, die in feite God’s eigen feestdagen zijn. Deze feesten zijn geschapen door God en niet door mensen en aan het Zijn volk opgelegd om te vieren. Dit als voorbode, als voorafschaduwing, voor wat is gekomen en zal komen in Gods reddingsplan voor ons.

Het woord feesten is de vertaling van het Hebreeuwse woord “moedim” en betekent “aangewezen tijden”. Het is God zelf geweest die deze tijden heeft aangewezen en deze heeft vastgesteld als zijnde speciale dagen.

Heilige dagen

De volgorde en timing van deze heilige dagen zijn zorgvuldig vastgesteld door God. Elke dag is onderdeel van een geheel van dagen dat over een dieper verhaal van redding en verlossing verteld. De feestdagen worden beschouwd als heilige ontmoetingen tussen God en de mens met daarnaast de vermelde achterliggende bedoeling die we terug kunnen zien in de werken van Jezus Christus.

De feesten werden in eerste instantie gegeven aan het volk van Israël, maar zoals de Bijbel zegt in Genesis 12 “dat door Abraham en zijn nakomelingen alle natiën gezegend zullen worden”, zijn ze ook aan ons gegeven.

De zegeningen van de gelovigen in Jezus Christus, in het verleden, heden en de toekomst zijn dankzij het verbond dat God zelf heeft gemaakt met het volk Israël. Het is dankzij de openbaring en het verbond met de nakomelingen van Abraham dat de redding door de Messias, Jezus Christus, voor iedereen mogelijk is.

De Bijbelse feestdagen hebben allemaal verband met de oude Israëlische agriculturele seizoenen. Toen de feesten door God werden ingesteld was Israël een agriculturele samenleving en zodoende zijn deze agriculturele eigenschappen nog steeds terug te vinden in de verschillende feesten.

Maar nog duidelijker wijzen deze feesten naar de volgorde en timing van de belangrijkste gebeurtenissen in het leven van Jezus Christus. Dit zullen wij hieronder gaan uitleggen.

Pesach / Pasen

Het woord Pesach stamt af van het Hebreeuwse woord Pasach wat “overslaan” betekent. De Aramese benaming voor Pesach is Pascha wat in het Grieks “lijden” betekent. Pascha op zijn beurt is in het Hebreeuws de Joodse benaming voor het christelijke paasfeest zoals wij dat kennen.

Tijdens de viering van Pesach wordt in het Jodendom stil gestaan bij de uittocht uit Egypte. Vlak daarvoor, moesten de Israëlieten een vlekkeloos lam slachten en met het bloed daarvan hun deurposten bestrijken. Dit was voor de engel des doods hét teken, zodat de dood het eerstgeborene in dat huis niet zou treffen.

Het was een schaduwbeeld van Jezus Christus, Die het Lam Gods is. Zijn bloed werd vergoten voor onze zonden, opdat de toorn van God voorbij zal gaan aan een ieder die zijn vertrouwen op Hem stelt. Deze feestdag herinnert ons aan de noodzaak om het bloed van Jezus over de deurposten van ons hart te strijken. Jezus Christus stierf op de joodse feestdag Pesach.

Matses

Gezuurd brood wordt in de Bijbel gezien als een symbool van zonde, verval, degeneratie en dood. Het zevendaagse feest van het ongezuurd brood begint de dag na Pesach / Pascha. Dit was de dag dat Jezus’ lichaam in het graf werd geplaatst.

Paulus geeft over het ongezuurde brood een mooie omschrijving:

Verwijder dan het oude zuurdeeg, opdat u een nieuw deeg zult zijn. U bent immers ongezuurd, want ook ons Paaslam is voor ons geslacht: Christus. – 1 Korinthe 5:7

Bikkurim

Bikkurim komt van het Hebreeuwse woord: Bekhor en het betekent: eerstgeborene. Het is van origine een Bijbels feest in het teken van de eerste schoof aan het begin van de gerstenoogst. Het is een dag dat de eersteling van de oogst aan God wordt opgedragen (zie: Leviticus 23:9-14). Het werd en wordt gehouden op de derde dag van Pesach en op de tweede dag van het feest van het ongezuurde brood. Het is een dag van dankzegging voor Gods voorziening.

Op de dag van Yom Bikkurim verrees Jezus uit de dood. Als eersteling van de oogst in Gods reddingsplan is Hij uit de dood opgestaan, dit tot redding voor elk mens die zijn vertrouwen op Hem zal stellen.

Jezus wordt in de Bijbel vaker omschreven als de eerste, bijvoorbeeld:

Mattheüs 1:23-25 – De eerstgeborene uit Myriam/Maria
Hebreeën 1:6 – De eerste zoon van God de Vader
Kolossenzen 1:15 – De eerstgeborene van elke creatie
Openbaring 1:5 – De eerste opgestaan uit de dood
Romeinen 8:29 – De eerste (en belangrijkste) van velen
1 Korinthe 15:20,23 – De eerste van de wederopgestane
Openbaring 3:14 – Jezus is het begin van Gods creatie
Kolossenzen 1:18 – Jezus is in alles de eerste

De betekenis van verlossing is door het voltooide werk van Jezus Christus. Door Zijn werk zal de grote oogst van gelovigen nog komen, want Hij was pas de eersteling van velen.

Sjavoeot

God zei de Israëlieten dat ze na de eerstelingenoogst zeven weken moesten tellen en op de dag na deze zeven weken het vierde Joodse feest moesten vieren. Dit valt exact op de vijftigste dag na Pesach. Op deze dag wordt gevierd en stilgestaan bij het ontvangen van de Thora, het woord van de waarheid, geschreven op steen.

De Bijbel leert ons dat Jezus na Zijn opstanding uit de dood nog 40 dagen op aarde leefde. Hij zei Zijn discipelen om te blijven wachten in Jeruzalem en dat Hij Zijn Heilige Geest zou zenden. Tien dagen na de hemelvaart van Jezus daalde de Heilige Geest neer op de gelovigen, op exact dezelfde dag dat het Sjavoeot begon. Het was de dag dat het woord niet langer werd geschreven op de tafels van steen, maar in de harten van vlees.

Op deze pagina wordt verder uitleg gegeven over het vervullen van Sjavoeot.

De vier feesten, allen in het voorjaar, zijn vervuld in Jezus Christus. We gaan nu naar de najaarsfeesten, welke nog wachten op vervulling door Jezus Christus.